นางบุษบา

นางบุษบา เป็นธิดาของท้าวดาหาและประไหมสุหรีดาหราวาตี แห่งกรุงดาหา เมื่อตอนประสูติมีเหตุอัศจรรย์คือ มีกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วทั้งวัง ดนตรี   แตรสังข์ก็ดังขึ้นเองโดยไม่มีผู้บรรเลง และเมื่อ ประสูติได้ไม่นาน ท้าวกุเรปันก็ขอตุนาหงันให้กับอิเหนา ทั้งนี้ นางบุษบาเป็นหญิงที่งามล้ำเลิศกว่านางใดใน  แผ่นดินชวา กิริยามารยาทเรียบร้อย คารมคมคาย เฉลียวฉลาดทันคน ใจกว้างและมีเหตุผล จึงทำให้อิเหนารักใคร่หลงใหลนางยิ่งกว่าหญิงใด                                  
            ทว่า นางถูกเทวดาบรรพบุรุษของวงค์อสัญแดหวา คือ องค์ปะตาระกาหลาบันดาลให้ลมพายุหอบไป ทำให้นางต้องพลัดพรากจากอิเหนาเป็นเวลาหลายปีก  ว่าจะได้พบอิเหนาและวิวาห์กัน โดยนางได้ตำแหน่งเป็นประไหมสุหรีฝ่ายซ้าย ทั้งนี้ การที่นางยอมให้อิเหนายกนางจินตะหราเป็นประไหมสุหรีฝ่ายขวาแต่โดยดี       ด้วยเห็นว่านางจินตะหราเป็นผู้มาก่อน แม้ว่าจินตะหราจะไม่ใช่วงศ์เทวัญ ซึ่งข้อนี้ยากที่จะหาหญิงใดเสมอเหมือนและนับว่านางบุษบาเป็นหญิงไทยในวรรณคดีที่   สมบูรณ์ด้วยคุณสมบัติคนหนึ่ง 
 ลักษณะนิสัย
   1.  บุษบาเป็นหญิงที่มาแบบฉบับของลูกที่ดีอยู่ในโอวาทของพ่อแม่ แม้ว่านางจะไม่พอใจ ในรูปร่างของจรกาแต่นางก็ยอมที่จะไม่ทำตามใจตนเองเพื่อรักษาชื่อเสียงของวงศ์ตระกูล
   2.  เป็นคนไม่เจ้ายศเจ้าอย่างหรือถือว่าตนสูงศักดิ์กว่านางจินตะหรา  เห็นได้จากตอนที่     จินตะหราได้ให้นางสการะวาตีและนางมาหยารัศมีมาเฝ้า  บุษบาก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี
   3.  เป็นคนไม่เหลาะแหละ  รู้จักโต้เถียงแสดงความฉลาดรู้ทันอิเหนาและรักษาเกียรติของตนเองไม่ยอม หลงเชื่ออย่างง่าย ๆ  ในตอนที่อิเหนาพูดว่า 
         “อันนางจินตะหราวาตี     ใช่พี่จะมุ่งมาดปรารถนา 
          หากเขาก่อก่อนอ่อนมา     ใจพี่พาลาก็งวยงง……”
(บทละครเรื่องอิเหนา พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)
จากที่อิเหนาพูดนี้ก็ทำให้นางบุษบารู้ว่าอิเหนาเจรจาเข้าข้างตัวเอง  นางก็โต้ตอบว่าอย่ามาแกล้งพูดเลยว่าจะไม่เลี้ยงนางจินตะหราวาตี  เพราะมีลายลักษณ์อักษรและใคร ๆ  ก็รู้กันทั่วว่าอิเหนาไม่ต้องการนาง  นางจึงโต้ตอบเมื่ออิเหนาแก้ตัวว่าที่ลักนางมาก็ด้วยความรักว่า
            “จะให้เชื่อพจมานหวานถ้อย     จะได้ไปเป็นน้อยชาวหมันหยา
            เขาจะเชิดชื่อฤาชา                   ว่ารักสามีท่านกว่าความอาย
             อันความอัปยศอดสู                 จะติดตัวชั่วอยู่ไม่รู้หาย
              ร้อนใจอะไรเล่าเจ้าเป็นชาย     ไม่เจ็บอายขายหน้าก็ว่าไป”
(บทละครเรื่องอิเหนา พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)
 และตอนที่นางบวชเป็นแอหนัง  (ชี )  แล้วถูกปันหยีขโมยกริชไป นางก็คร่ำครวญต่อว่าพี่เลี้ยงด้วยความรักเกียรติสตรีว่า 
                “พี่แกล้งเป็นใจด้วยปันหยี       เห็นคนอื่นดียิ่งกว่าข้า
                 ในถ้อยคำที่ร่ำพรรณนา          ว่าแสนเสน่หาอิเหนานัก
                 เป็นไฉนจึงยกน้องให้            แก่ชาวไพร่ต่ำช้าบรรดาศักดิ์
                 กระนี้ฤาพี่เรียกว่ารัก            พึ่งจะประจักษ์ในน้ำใจ
                 สู้ตายชายอื่นมิให้ต้อง            อันจะมีผัวสองอย่าสงสัย
                 ถึงมาตรแม้นชีวันจะบรรลัย      จะตายในความซื่อสัตยา”
(บทละครเรื่องอิเหนา พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)
4.  เป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองแม้ว่านางจะตกอยู่ในสภาพที่ถูกบังคับ  โดยนางไม่ยอมทำตามผู้ใหญ่  ดังตอนที่ท้าวดาหามีดำรัสให้ขึ้นมาเข้าเฝ้าอิเหนานางรู้ว่าจะให้ไปไหว้จึงเข้าไปนอนด้วยความเคืองไม่เข้าเฝ้าตามรับสั่งจนเดือดร้อนถึงมะเดหวีต้องมาจัดการแต่นางก็ไม่ออกมาโดยดี ๆ  ต้องผลักไสกัน
5.  มีความซื่อสัตย์ ได้รักษาตัวไว้รอคอยอิเหนา ดังกลอนว่า
                    “ถึงมาตรสู้ตายชายอื่นมิให้ต้อง     อันจะมีผัวสองอย่าสงสัย
                    แม้นชีวันจะบรรลัย                      จะตายในความซื่อสัตยา”
(บทละครเรื่องอิเหนา  พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)
6.  ไม่มีจริตแง่งอน  เมื่ออิเหนาลักพานางไปไว้ในถ้ำก็ยินยอมแต่โดยดี
7.  เมื่อเป็นชายคือ  มิสาอุณากรรณก็ปฏิบัติตนกับระตูประมอตันอย่างบิดาของตน
8.  มีความกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ  เช่น  ระตูประมอตัน
9.  มีความกล้าหาญจนมีระตูมาขอเป็นเมืองขึ้นหลายเมือง
10.  ไม่มีความริษยาถือโกรธผู้ใด  มีน้ำใจ  เมื่อมารดาให้ไหว้นางจินตะหรา  บุษบาก็ยอมตาม ดังที่นางกล่าวกับอิเหนาว่า
           “แม้นน้องรักทักท้วงหวงหึง      พระองค์จึงห้ำหั่นเกศา
       เป็นถ้อยยำคำมั่นน้องสัญญา     เชิญเสด็จเชษฐารีบคลาไคล”
(บทละครเรื่องอิเหนา พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย)
          และนางยอมให้อิเหนายกจินตะหราเป็นประไหมสุหรีฝ่ายขวาแต่โดยดีด้วยเห็นว่า นางจินตะหราเป็นผู้มาก่อนแม้ว่าจินตะหราจะไม่ใช่วงศ์เทวัญฯ
นางบุษบาเป็นธิดาของท้าวดาหาและประไหมสุหรีดาหราวาตี แห่งกรุงดาหา เมื่อตอนประสูติมีเหตุอัศจรรย์คือ มีกลิ่นหอมตลบอบอวลไปทั่วทั้งวัง ดนตรี แตรสังข์ก็ดังขึ้นเองโดยไม่มีผู้บรรเลง ประสูติได้ไม่นาน ท้าวกุเรปันก็ขอตุนาหงันให้กับอิเหนา
       บุษบาเป็นหญิงที่งามล้ำเลิศกว่านางใดในแผ่นดินชวากิริยามารยาทเรียบร้อย คารมคมคาย เฉลียวฉลาดทันคนใจกว้างและมีเหตุผล จึงผูกใจให้อิเหนารักใคร่ใหลหลงนางยิ่งกว่าหญิงอื่น
นอกจากนั้นบุษบายังเป็นลูกที่ดีอยู่ในโอวาทของพระบิดา พระมารดา ยอมแต่งงานกับระตูจรกา แม้ว่าจะไม่พอใจในความขี้ริ้วขี้เหร่ของระตูจรกาก็ตาม
        นางถูกเทวดาบรรพบุรุษ ของวงค์อสัญแดหวาคือ องค์ปะตาระกาหลาบันดาลให้ลมพายุหอบไป ทำให้นางต้องพลัดพรากจากอิเหนา และพระบิดาพระมารดาเป็นเวลาหลายปี กว่าจะได้พบอิเหนาและวิวาห์กัน โดยนางได้ตำแหน่งเป็นประไหมสุหรีฝ่ายซ้าย


ที่มา:https://sites.google.com/site/wwwnangniwannakadithaicom/work

ขอบพระคุณเเหล่งที่มาเป็นอย่างสูง

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

นางเอื้อย

 นางเอื้อย...เป็นลูกสาวของนายทองกับนางขนิษฐา แต่เนื่องจากนายทองผู้เป็นบิดา (บางตำราก็ว่าบิดานางเอื้อยชื่อทารกะ) นั้นมีภรรยาน้อยชื่อ กนิษฐี และรักนางกนิษฐีและลูกของนางที่ชื่อ อ้าย กับ อี่ มากกว่านางขนิษฐาและนางเอื้อยผู้เป็นภรรยาหลวงและลูกสาวคนโต...      วันหนึ่งนายทองโมโหนางขนิษฐาและพลั้งมือฆ่าขนิษฐาตายและถีบตกน้ำไป  เอื้อยจึงกำพร้าแม่ แต่ทว่านางขนิษฐาได้กลับชาติมาเกิดเป็นปลาบู่ทองและมาอยู่เป็นเพื่อนเอื้อย คอยมาพูดคุยกับเอื้อยที่ท่าน้ำหน้าบ้านทุกๆวัน จนเอื้อยเติบโตเป็นสาว...      เมื่อนางกนิษฐีรู้ว่านางขนิษฐากลับชาติมาเกิด ด้วยความชิงชังและริษยา...นางจึงฆ่าปลาบู่ทองตาย แม้นางขนิษฐาจะมาเกิดใหม่เป็นต้นมะเขือ กนิษฐีก็ยังไม่เลิกจองเวรจองกรรม สั่งให้อ้ายกับอี่ลูกสาวของตนมาถอนรากถอนโคนต้นมะเขือทิ้ง นางเอื้อยเสียใจมาก จึงคิดหาวิธีที่จะรักษาแม่ให้ไม่มีใครมาทำอันตรายได้      นางเอื้อยตัดสินใจนำผลมะเขือของแม่มาฝังไว้ ด้วยอานิสงค์ผลบุญทำให้เกิดต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองขึ้นในบริเวณนั้น...      วันหนึ่งท้าวพรหมทัตเจ้...
อ่านเพิ่มเติม

นางรจนา

นางรจนา ๑. บทบาท ๑.๑ บทบาทในการดำเนินชีวิต ประวัตินางรจนา นางรจนา จากเรื่องสังข์ทอง เป็นธิดาสุดท้องจากจำนวนเจ็ดองค์ของท้าวสามล พี่ๆเลือกคู่ได้สามีที่คู่ควรกันแล้ว แต่นางรจนากลับเลือกได้เจ้าเงาะรูปชั่วตัวดำ ทั้งๆที่ตนเป็นสาวสวย จึงเป็นที่เยาะเย้ยไปทั่ว ทำให้พระบิดากริ้วไล่ให้ไปตกระกำลำบากที่กระท่อมปลายนา แต่ความจริงที่นางเลือกก็เพราะเห็นรูปทองอยู่ข้างใน เจ้าเงาะถึงจะขี้ริ้วแต่ก็มีวิชาความรู้ จนต่อมาพระอินทร์ต้องแปลงร่างมาตีคลีเพื่อช่วยให้เจ้าเงาะได้ถอดรูปให้ทุกคนได้เห็นรูปทองในที่สุด ดังนั้นสาวๆที่มีสามีขี้ริ้วจึงมักถูกว่าเป็นนางรจนาควงเจ้าเงาะ ตอนกำเนิดและชีวิตในวัยเยาว์ของนางรจนาไม่ได้กล่าวไว้ จึงสันนิษฐานว่าชีวิตในวัยเด็กคงราบรื่นไม่มีปัญหาใด ๆ เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่เป็นน้องที่รักของพี่ ๆ จะมามีเรื่องราวก็ตอนโตเป็นสาวแล้วนั้นเอง ส่วนบทบาทของความเป็นภรรยาเป็นศรีภรรยาและเป็นแม่บ้านแม่เรือนที่ไม่ขาดตกบกพร่อง ๑.๒ ชะตาชีวิต รจนาได้ได้ต่อสู่กับชะตาชีวิตของตน โดยเกิดขึ้นจาก การเลือกคู่ของนาง เมื่อนางเลือกเจ้าเงาะเป็นคู่ครอง ทำให้บรรดาบิดามารดา และพี่ของนางทุกคนเกิดการไม่พอใจ บิ...
อ่านเพิ่มเติม

นางโมรา

    นางโมรา   เป็นชื่อของนางในวรรณคดีเรื่อง”จันทโครพ “  ที่นอกใจสามี เป็นเหตุให้จันทโครพตาย เรื่องมีอยู่ว่าจันทโครพได้ไปศึกษาเล่าเรียน อยู่กับพระฤษีตนหนึ่งจนสำเร็จวิชา อาจารย์เลยให้ผอบทอง ซึ่งมีสาวสวยอยู่ข้างในนั้นคือ นางโมรา โดยพระฤษีกำชับนักหนาว่า อย่าเพิ่งเปิดผอบระหว่างทาง  แต่ความที่อยากรู้ว่ามีอะไรอยู่ในนั้น ทำให้จันทโครพตัดสินใจเปิดออกดู เมื่อเห็นนางโมราก็หลงรักทันที และได้นางเป็นชายาที่กลางป่านั่นเอง แต่ขณะที่ทั้งคู่เดินทางกลับเมือง ก็ไปเจอโจรป่าเข้าเลยถูกปล้น โดยโจรหวังจะชิงนางโมราไปด้วย จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น ท้ายที่สุด พระขรรค์หลุดออกไป จันทโครพตะโกนให้นางส่งพระขรรค์ให้ แต่นางกลับส่งให้โจรเอามาฆ่าจันทโครพตาย  ส่วนโจรได้นางโมราไปแล้วก็เกิดไม่แน่ใจ กลัวถูกทรยศเหมือนจันทโครพ เลยแอบหนีนางไป ทำให้โมราต้องระหกระเหินหิวโหยอยู่ในป่า พระอินทร์จึงแปลงร่างเป็นเหยี่ยวคาบชิ้นเนื้อมาลองใจ โดยตกลงว่าเมื่อให้ชิ้นเนื้อแล้ว นางต้องมาเป็นภรรยา นางโมราก็มิได้ขัดขืนแต่อย่างใด พระอินทร์เห็นเช่นนั้นก็โกรธว่า เป็นหญิงมักมากในกามคุณ โดยไม่เลือกว่าโจรหรือสัตว์ ...
อ่านเพิ่มเติม