นางเอื้อย

 นางเอื้อย...เป็นลูกสาวของนายทองกับนางขนิษฐา แต่เนื่องจากนายทองผู้เป็นบิดา (บางตำราก็ว่าบิดานางเอื้อยชื่อทารกะ) นั้นมีภรรยาน้อยชื่อ กนิษฐี และรักนางกนิษฐีและลูกของนางที่ชื่อ อ้าย กับ อี่ มากกว่านางขนิษฐาและนางเอื้อยผู้เป็นภรรยาหลวงและลูกสาวคนโต...



     วันหนึ่งนายทองโมโหนางขนิษฐาและพลั้งมือฆ่าขนิษฐาตายและถีบตกน้ำไป  เอื้อยจึงกำพร้าแม่ แต่ทว่านางขนิษฐาได้กลับชาติมาเกิดเป็นปลาบู่ทองและมาอยู่เป็นเพื่อนเอื้อย คอยมาพูดคุยกับเอื้อยที่ท่าน้ำหน้าบ้านทุกๆวัน จนเอื้อยเติบโตเป็นสาว...




     เมื่อนางกนิษฐีรู้ว่านางขนิษฐากลับชาติมาเกิด ด้วยความชิงชังและริษยา...นางจึงฆ่าปลาบู่ทองตาย แม้นางขนิษฐาจะมาเกิดใหม่เป็นต้นมะเขือ
กนิษฐีก็ยังไม่เลิกจองเวรจองกรรม สั่งให้อ้ายกับอี่ลูกสาวของตนมาถอนรากถอนโคนต้นมะเขือทิ้ง นางเอื้อยเสียใจมาก จึงคิดหาวิธีที่จะรักษาแม่ให้ไม่มีใครมาทำอันตรายได้




     นางเอื้อยตัดสินใจนำผลมะเขือของแม่มาฝังไว้ ด้วยอานิสงค์ผลบุญทำให้เกิดต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองขึ้นในบริเวณนั้น...



     วันหนึ่งท้าวพรหมทัตเจ้าเมืองพาราณสีผ่านมาพบต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองนี้เข้าก้พอพระทัย อยากได้มาปลูกในวังหลวงจึงสั่งให้นำตัวเจ้าของต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองซึ่งก็คือนางเอื้อยมาเข้าเฝ้า พร้อมไต่ถามว่าได้ต้นไม้นี้มาได้อย่างไร นางเอื้อยก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ท้าวพรหมทัตฟัง ท้าวพรหมทัตทรงสงสารและพอใจในความดีงามของเอื้อยจึงอภิเษกให้นางเป็นมเหสี และมีรับสั่งให้นำต้นโพธิ์เงินโพธิ์ทองมาปลูกในวังด้วย




     แต่ต่อมานางเอื้อยก็ถูกนางกนิษฐีและลูกสาวที่ริษยาในบุญวาสนาของนางลวงไปฆ่าที่บ้านนายทอง นางอ้ายที่มีใบหน้าละม้ายคล้ายเอื้อยได้สวมรอยเป็นเอื้อยแทน




     เอื้อยมาเกิดใหม่เป็นนกแขกเต้าได้มาพบกับฤาษีตนหนึ่งที่กลางป่า ฤาษีได้ชุบนางให้กลับมาเป็นหญิงสาวสวยดั่งเดิม พร้อมเสกเด็กชายชื่อลบมาอยู่เป็นเพื่อนนาง...





     ต่อมาท้าวพรหมทัตรู้ความจริงจึงออกตามหานางเอื้อยจนเจอและรับนางกลับเข้าวังเหมือนเดิม นางอ้ายกลัวความผิดจึงชิงกินยาฆ่าตัวตายไปก่อน ส่วนนายทอง นางกนิษฐีและนางอี่ก็หนีไปอยู่ในป่าลึก ซึ่งในภายหลังนางเอื้อยได้รับทั้งสามมาอยู่ในวังด้วยกันและอโหสิกรรมให้



ที่มา:https://writer.dek-d.com/sasadonat/story/viewlongc.php?id=892984&chapter=15

ขอขอบพระคุณที่มาเป็นอย่างสูง